ارتباط عوامل محیطی فیزیکی و اجتماعی با خطر ابتلا به دیابت

25 نوامبر 2014- پژوهشگران سلامت عمومی در فیلادلفیا به نقش محل اقامت افراد و سطح اجتماعی آنها بر خطر ابتلا به دیابت پرداختند. این تحقیق دیدگاه جدیدی را به نقش محیط فیزیکی و اجتماعی بر خطر ابتلا به دیابت پایه گذاری نمود.

همچنان که ارتباط اپیدمیک چاقی و دیابت در حال تشدید است و پیش بینی می شود تا سال 2050 از هرپنج فرد بالغ در آمریکا یک نفر به دیابت مبتلا شود، دانشمندان بهداشت عمومی در دانشگاه Drexel  به بررسی سایر فاکتورها علاوه بر فاکتورهای فردی مانند رژیم غذایی، ورزش و تحصیلات بر خطر ابتلا به دیابت در فیلادلفیا که بیشترین افراد مبتلا به دیابت را در میان سایر شهرهای آمریکا به خود اختصاص داده است، پرداختند.

نتایج این تحقیق در مجله ی Advances in preventive Medicine  منتشر گردید.

محققان می گویند: شیوع متناسب با سن برای بیماری دیابت در افراد 18 سال و مسن تر در این شهر بطور قابل توجهی از سال 2002 تا 2010 افزایش یافته است. ابتلا به دیابت عامل خطر بزرگی برای ابتلا به بیماری قلبی بخصوص دراقلیت های قومی است. زندگی درمحله های محروم نقش مهمی در میزان خطر ابتلا فرد به بیماری دیابت دارد.

 به گفته ی پرفسور Liu: فیلادلفیا متشکل از محله های درهم آمیخته ی مختلفی است افرادیکه در یک منطقه زندگی می کنند ممکن است از نظر محیط اجتماعی و اقتصادی با هم متفاوت باشند، همچنین فیلادلفیا در میان 67 شهرستان دیگر در ایالت پنسیلوانیا بدترین وضعیت سلامت را دارد.

جوامعی که افراد در آن زندگی می کنند سهم زیادی درسلامت یا بیماری آنها دارد. برای ارزیابی تأثیرات جوامع شهری محروم بر سلامت افراد، پرفسور Liuو دکتر  Nunez  شاخص محیط اجتماعی و فیزیکی افراد را براساس پاسخ آنها به سوالات خاصی در بررسی سلامت در منطقه ای گسترده و بزرگی ارزیابی کردند.

این سوالات درباره ی دسترسی به غذاهای سالم، استفاده از امکانات تفریحی محلی، سودمندی همسایه ها و سایر فاکتورها بود همچنین درباره ی سطح فقر نیز سوال شده بود.

در این بررسی همچنین از بیش از 17 هزار نفر در 46 ناحیه ی پستی فیلادلفیا درباره ی فاکتورهای فردی تأثیرگذار بر خطر دیابت سوالاتی شده بود. این سوالات عبارت بودند از: آیا آنها دارای اضافه وزن هستند یا چاق می باشند، فعالیت فیزیکی آنها چقدر است، مصرف میوه جات و سبزیجات آنها چگونه است، درباره ی سن، جنسیت، نژاد / قوم و کشیدن سیگار از این افراد سوالاتی شده بود.

دکتر liuودکتر Nunezدریافتند که نمرات محیط فیزیکی و اجتماعی (PSE)به طور گسترده ای درمحله های مختلف  متفاوت است.

محله هایی که وضعیت PSEدر آنها بدتر است شیوع دیابت بالاتری داشتند. درمناطقی که ساکنان آن بیشتر دچار اضافه وزن و چاقی یا میزان تحصیلات پایین تر بودند، میزان شیوع  دیابت  بالاتر بود. در دوره ی زمانی این تحقیق یعنی در فاصله ی سالهای 2002 تا 2010 تعداد  محلاتی که میزان شیوع دیابت درآنها بالا بود  بطور قابل ملاحظه ای افزایش یافته است.

محققین پس ازیکسان سازی سن و جنسیت با استفاده از مدلهای آماری به این نتیجه رسیدند  که 12 درصد از خطر ابتلا به دیابت با فاکتورهای محیط فیزیکی واجتماعی یا PSEدرارتباط است، این بدان  معنا است که انتطار می رود شیوع دیابت  با بهبود محیط  سکونت  افراد تا  12 درصد کاهش یابد.

12 درصد دیگر خطر ابتلا به دیابت پس ازتعدیل سن و جنسیت درارتباط با تحصیلات  افراد است. داشتن اضافه وزن (چاق یا دارای اضافه وزن) و نژادها یا اقلیت های قومی به عنوان عوامل تأثیر گذار مهمتر در خطر ابتلا به  دیابت  مطرح  هستند.

دکتر نونیز می گوید: در بسیاری از موارد  تمرکز ما منحصراً به مشکلات فردی افراد معطوف می شود، درحالیکه  در این بررسی ها  مشخص گردید توجه به سلامت جامعه نقش مهمی در بهبود  سلامت کلی و نهایتاً کاهش هزینه های بهداشتی خواهد داشت، ما می خواهیم از شیوع  دیابت  جلوگیری کنیم و نابرابریهای بهداشتی در جوامع  را از بین ببریم. او می افزاید: اگرچه خطر ابتلا به دیابت حاصل تعامل بین ژن ها ، شیوه ی زندگی و فاکتورهای زیست محیطی است اما می توان از این بیماری توسط فاکتورهای خطر قابل تغییر بنحو موثری پیشگیری نمود. برای این منظور باید نگاهی انتقادی به سیاست های بهداشتی داشت که باعث کاهش خطر ابتلا به بیماری درسطوح  اجتماعی بزرگتر می شود، بهبود کیفیت  سلامت  محل زندگی مردم و درکل شهر میتواند  به کاهش خطر ابتلا به دیابت کمک کند.

منبع: www.sciencedaily.com/releases/2014/11/141125102104.htm